نگرش محفوظ

چندی پیش دوست عزیزی در جمع خودمانی شعری خواند بصورت زیر و امروز بنده نقدی برآن بصورت شعر نوشتم!

البته بنده شاعر نیستم! فقط آنچه به ذهنم آمد گفتم.

متن شعر:

 آنکس که بداند و بخواهد که بداند

خود را به بلندای سعادت برساند.

آنکس که بداند و بداند که بداند

اسب شرف از گنبد گردون بجهاند

آنکس که بداند و نداند که بداند

با کوزه ی آب است ولی تشنه بماند!

آنکس که نداند و بداند که نداند

لنگان خرک خویش به مقصد برساند !!

 آنکس که نداند و بخواهد که بداند

جان و تن خود را ز جهالت برهاند!

آنکس که نداند و نداند که نداند

در جهل مرکب ابدالدهر بماند!

آنکس که نداند و نخواهد که بداند

حیف است چنین جانوری زنده بماند!!!

       ونظر بنده. . . .

آنکس که بداند، نداند یا اینکه نخواهد که بداند

 بر ما و شما هیچ ضرر یا ثمری باز ندارد

  آنکس که نداند همه نوع بشرخلق خدایند!

خود فلسفه خلقت گیتی و جهان را نشناسد.!

آنکس که خودش را زهمه برتر و فرزانه بداند !

 در گنبد گردون همه را خسته و شرمنده نماید!

آنکس که همه خلقت دنیا و جهان عشق ببیند!

یک دم نزند حرف، بجز عشق نبیند!  

 حیف است از این سلسله گوییم و نبیند.

آنکس که خودش مدعی فهم شود موی نبیند.!

آنکس به همه نقش جهان عشق بورزد

از خود گذرد تا نکند تک تک اعضاء بسوزد 

 آنکس که نداند، همه حکمت و عشق است دراینجا

پس گو به چنین بنده که همت طلب از خالق دنیا

                                                                 محفوظی  1396

باران

باران که شدى مپرس، اين خانه کيست    سقف حرم و مسجد و ميخانه يکيستب

باران که شدى،  پياله ها را نشمار     جام و قدح و کاسه و پيمانه  يکيست

باران! تو که از پيش خدا مى آیی     توضيح   بده عاقل و فرزانه  يکيست

بردرگه او چونکه بيفتند به خاک     شير و شتر و پلنگ و پروانه  يکيست

با سوره ى دل، اگر خدا را خوا ندى    حمد و فلق و نعره ى مستانه يکيست

از قدرت حق، هر چه گرفتند به کار     در خلقت حق، رستم و موریانه يکيست

گر درک کنى، خودت  خدا را بينى    درکش نکنى ، کعبه و بتخانه  يکيست

                                                       مولانا