نگرش محفوظ

زماني كه صحبت از درك متقابل بين دونفر ميشود،مهمترين مسئله نزديك بودن افكاراست.

هرانسان در چهارچوب افكار خودش ميتواند انسان ديگري رادرك كند.

ما معمولا پس از شنيدن حرفهاي طرف مقابل به مغز خود رجوع ميكنيم وشنيده ها را براساس افكار خودمان مورد ارزيابي قرار مي دهيم ،اگراين شنيده ها جايگاهي در ميان افكارمان داشت،آنوقت برايمان قابل تامل است، و رويش فكر ميكنيم، كه حالا با ما موافق است يا مخالف،

از طرفي موافق يا مخالف بودن هم بستگي به نحوه شكل گرفتن آن فكر در سرمان دارد.

اگر اوضاع بر وفق مرادمان بوده باشد ، يا لااقل ضرر و زياني به ما نرسيده باشد،موافق ميشويم، ولي اگر در رابطه با آن ذهنيت بدي داشته باشيم ،قاطعانه با موضوع مخالف ميشويم ودليل مي آوريم و به هر نحوي سعي داريم خودمان را منطقي جلوه دهيم .

همچنين از زاويه ديگر شايد اين موضوع وطرز فكر به همين شكل جزء اعتقادات ما باشد، و

اصولآ هيچ سوء نيتي هم در كار نيست .

يعني واقعا فكر ميكنيم آنچه در ذهن ما وجود دارد شكل درست ماجراست ، و مي بايد با هر شكلي غير از اين مخالف باشيم./

                                                علي محفوظي

                                                         15/8/89